|
INNLEIING
Segna seier at då kong Olav skulle døypa folket på Gulatinget var sygnene så hardbalne at dei spente fatet or hendene på bisp Grimkjell. Dette ville ikkje kongen vita noko av så difor let han hogga til ein døypefont av stein. Steinen er forma som ein terning med sider på om lag 60 cm og med ei uthogd hole på toppen. Denne døypefonten kunne dei ikkje spenna vekk. Han vart seinare sett inn i kyrkja der han framleis står og vert brukt som døypefont den dag i dag.Det er denne, andre segner og tradisjonar og ting som har føregått i bygda vår eg har tenkt å dela med deg om du finn det bryet verdt å lese vidare i denne heimesida. Frå mange har eg vorte oppmoda om å skrive ned det eg har høyrt, og elles fått kjennskap til, om Eivindvik, og det er det eg her har prøvt å gjera.
Eivindvik sett ifrå Fonnøya 1938. Foto: Ukjent. Eg har nok skrive litt kort om mange ting, kanskje litt telegramstil her og der, men det er for, i store trekk, å få samle mest mogeleg av det eg har lese og fått fortalt om staden og samstundes få med litt om hendingar i seinare tid som me som bur her no sjølve har opplevd. Om stoffet er historisk rett kan eg ikkje stå inne for, men eg har lagt vekt på å ta med berre ting der eg kan visa til kjeldene. Litt av prologane og rima mine har eg også teke med.
Midtunvågen i Eivindvik rundt 1958. Foto: Ukjent.
|
Øvste bilete: Dagens Eivindvik. Foto: Leiv Henriksbø Krossteigen med den angliske krossen og Olavskjelda. Foto: L.H. Den keltiske Olavskrossen ved kyrkjegardsporten. Foto: L.H. Den gamle døypefonten i stein i kyrkja. Dei to krossane og døypefonten stammar truleg ifrå innføringa av kristendommen i Noreg, og kan såleis vere opp mot 1000 år gamle. |
|