No har det verkeleg hendt,
Gulatinget har fått sitt monument !
Etter drøftingar og prat i over 100
år
i dag me lukkelege rundt i parken
går.
I lang tid
med pengemangel og plasserigsstrid
stod prosessen mest i ro,
men ei ulmande glo
røyksignal utover landet sende,
folket sine historiske kjensler
tende,
minna omatt og omatt
om den kultur- og sogeskatt
som i farne tider
vart skapt under våre lier.
På Gulatinget sine vollar,
i ly av øyar og runde
kollar,
vart bygt opp eit demokrati
av så stor verdi
at lærde folk seier no,
her norsk folkestyre si vogge stod.
Ein viktig person var lovseiemann,
lover og reglar dei kunne han,
sytte for at tingfred fekk rå
så lenge drøftingane held på.
Kva tid sist på lovseieberget her
han stod
er det ingen som kan seia sikkert
no,
men eg trur for visst
han var både lei og trist,
han skjønte nok då
at tinget vart flytta herfrå.
Men her ved dette nye minne
vil me i tankane alltid tilbake
finne
til det gamle Gulating
og alt som hende der omkring.
Eit mektig anlegg har me fått,
storslått, stemningsfullt og flott.
Vår sak ”i mørkre lenge
låg,”
inga framdrift nokon såg,
Ei lita von folk omsider ana,
politikarane kom på bana,
ordførar Byrknes satsa friskt og
stort
og no skjedde ting ganske fort.
Det vart arrangert Håkonarspel
der gulingane deltok med liv og
sjel.
Gulingen lett og glad
såg Gulatinget bli tusenårsstad.
På saka blei det verkeleg fart,
planarbeidet fekk sin start
og lukkelegvis det ordna seg slik
at oppdraget gjekk til Bård Breivik.
Han laga plansjar over
Gulatingsparken
- me ”såg” konturane i ”marken”.
Framifrå prosjektleiar Martine Rød
løyste si oppgåve med kløkt og glød.
Roy Nerdal, vår lokale entrepenør,
stødig styrde maskinene sine klør.
Vollar vart drenerte,
steinstøtter plasserte,
berg avgravde,
bjørker nedsagde,
solid scene bygd av stein,
lufta for knott gjort rein,
der buskar og blåbærris før fekk gro
er det blitt fin parkeringsplass no,
fagre gråsteinsmurar,
eldsirkel og skulpturar,
fjellet vart tribune stor,
på plenane grønt og mjukt graset
gror.
Dei endringar me fekk
fint inn i terrenget gjekk,
det er gledeleg å sjå
at landskapet er teke godt vare på.
I vakre kveldar fuglar syng i
tusental
i naturen sin prektige songarsal.
Alt kan me fredfullt nyte,
la sogesusen inn i sjela flyte,
falle til ro
i stemning lun og god.
Me takkar alle for det de ytte,
vonar mange vil parken nytte. |