MORSFEST
Mor,
eit lite, godt ord,
minner oss om kjærleik og omsorg,
tryggleik som på den sterkaste
borg.
Mor er ordet for kjensler og
varme,
til ho sprang me når me var leie
og arme,
ho gav oss trøyst, styrke og ro,
heldige dei som kan gjera det
slik no.
Trøytte me mang ein gang
kraup stilt på mor sitt fang,
der me fekk høyra om fiskar og
dyr,
og dei koselegaste eventyr.
Me lydde og lydde, vart aldri
leie,
med sogene kunne ho alltid glede
spreie,
om den gode kongen og riket hans,
askeladden som vann prinsessa med
glans.
Også dei gode makter me kring oss
har,
vår sterke, allmektige, gode far,
det som høyrer til vår
barnelærdom,
var ho den fyrste som fortalde
oss om.
Når mor for oss spela og sang,
fekk alt ein inderleg ven klang.
Ho passa på oss med mat og klær,
var alltid hjelpsom og nær.
Om nokon eitkvart vantar,
ropar det på mor frå alle kantar,
det ser ut for at mødre, kvar i
sær,
alltid nøye veit kvar allting er.
Ho mor for oss har streva og
slite,
med takka vart det kanskje ofte
lite,
men åra hastig gjekk, og etter
kvart,
også me vaksne og meir omtenksame
vart.
Og for alt de gav oss, kjære
mødre,
vil me alle saman, systre og
brødre,
i dag som vaksen kvinne og mann,
takka dykk alle det varmaste me
kan.
Me vil også inderleg vona og beda
at de av strevet må få æra og
gleda.
Dei rike åra vil alltid lysa i
vår hug -
vakre minner om dykkar kjærleik
og dug.
Dei gode stundene me framleis har
når me tenkjer på tida hos mor og
far,
vonar me alltid i oss må få vara
ved,
dei vil me varma og gleda oss med.
|