|
Kvar einaste vår
gjennom hundrer
av år
møttest
forfedrene nett her
som me no samla
er.
Under sitt
våpenmerke
stod dei
sameinte og sterke.
Me kjenner det
historiske drag
særleg sterkt i
dag,
sogeminna
strøymer som ein foss
gjennom oss.
Me er stolte av
vår ætt
som stridde for
lov og rett,
vann vyrnad stor
vide utover
jord.
Dei bygde eit
demokrati
av aller største
verdi,
ja, lærde folk
seier no
at det var i
Gulen vogga stod
for folkestyret
som i Noreg forma vart,
her fekk
vårt demokrati sin start.
Hit folket la
sin veg
for å reinvaska
seg
og vinna sin
rett
når Gulatinget
vart sett.
Her dei mottok
sin kristendom
då han til
landet kom.
Langt her oppe i
nord,
ved munningen av
Sognefjord,
vart skapt ein
kultur rik og stor.
Overlevert me
fekk
ein sterk
tradisjon
som mykje vidare
gjekk
enn til vår
region.
Ein mektig
fedrearv
som gjennom
tider som kvarv
vart halden oppe
og spredd
gjennom ledd
etter ledd.
Me likar å
minnast våre røter,
i tanken me
forfædrene møter.
Med eit føltsomt
sinn
me kontakten
finn.
I ei kjensle
varm og åpen
føler me at eit
kommunevåpen
kan stå som
bindeledd
mellom notida og
det som har skjedd,
eit symbol på at
det som er skapt
i tidlegare
strid,
ikkje skal gå
tapt,
men VEKSA inn i
ei ny tid.
Dei gode
kreftene i vårt folk
skal førast
vidare bolk for bolk.
Det frøet
forfedrene sådde,
då dei rådde,
og som fekk
spira og gro,
er det som no,
i alvor og
gaman,
knyter ættene
saman,
som ei usynleg
himmelbru
der me i bøn og
tru
framleis går på
vår ferd
mot ei betre
verd.
Merket skal
minna oss om
at tru, rettferd
og fridom
skal vera den
solide grunn
under vårt
samfunn.
Det skal skjerpa
vår vilje med stål
i arbeidet for å
nå våre mål,
auka vår glede
og styrke,
i helg og i
yrke,
gje våre folkevalde kraft og dug
til å styra etter folket sin hug,
alltid minna oss
på
at rettferd skal
rå.
Det er ei stor
glede
å få gje
kommunen ordførarkjede,
i dag er det
kjekt å møta for banken.
Eigentleg var
det tanken
at me for nokre
år attende,
då banken om
hundreårsmerket vende,
skulle gje
kommunen ei slik lenke,
men det går
ikkje alltid som ein tenke.
Å få til
kommunevåpen tok si tid,
det valda litt
diskusjon og verbal strid,
og vart ikkje
klårt før i 1989.
No dukka eit
anna stort jubileum opp,
som ein
bresteferdig kulturknopp,
i dag, på
sjølvaste nasjonaldagen vår,
er det nøyaktig
100 år
sidan ein
komgeleg resolusjon
skapte ny
tradisjon.
På Stockholm
slott
vart avgjort for
godt
at kommunen,
prestegjeldet, og skulen,
skulle endra
nemning frå Evenvik til Gulen.
Og dette høvet
skal ikkje bli vekke,
i dag skal me
endeleg kjeda overrekke.
Slik ser ho ut,
blankpussa med
klut.
Av sølvband er
ho full,
innsett med
emalje og gull.
Kommunevåpenet med to sølvkrossar i,
som minner om
vår kristningstid,
heng lett og
fritt
i raudt, blått
og kvitt,
under
Gulatingseglet, det edle symbol
på vår tradisjonsrike folkedomstol.
Sjå kor ho glitrar og skin!
Eg tykkjer ho er
fin.
Eg vonar du
synest det samme
og at ho får
verta ei verdig ramme
ved oppdrag
ordføraren vår har,
slik det var
med merka dei
gamle høvdingane bar,
at ho ikkje ned
vil støve
men ved mange
gode høve
si symbolske
kraft får prøve,
over
tilskipingar kaste glans,
og fremja vår
sans
til sameinte å
stå
når me måla vil
nå,
at ho for folket
i hundrer av år
som eit
samlingssymbol står.
“Og det er det
store og det er det glupe
at merket det
stender om mannen han stupe”.
Eg ordføraren
ynskje vil
hjarteleg lukke
til,
og vil gjerne
seie:
Kor du enn legg
dine veie,
bruk kjeda, hald
ho rein og blank!
Helsing den
lokale sparebank.
|
