|
Elektrisk kraft er eit tidarkrav.
Skal Eivindvik få sin del derav?
”Jeg ser en lysing”, sa P.Aug.Hysing
Treiv reknestav.
”Vi har non liter i Taklevann,
Når staten hjelper, vi bygge kan.”
Og Eikenes då, han sette fres på,
- me minnest han.
Så vart stasjonen på Takle slik.
Snart stråla Brekke som sola lik.
”Før juleafta så har me krafta
i Eivindvik.”
Me gjekk i spenning på 1000 volt,
mens smeden smidde på sprøys og
bolt.
”Sjå 1000 aksjar og ditto dagsjar,”
sa Norstein stolt.
Me reiste stolp og me boltar slo,
me gjorde dugnad så det forslo.
Han Hermann sikta og Olav fikta,
ja, båe to.
Han Anfinn skrudde fast stikkontakt
og Sverre bora av all si makt.
I alle stover og loft og kover
vart leidning lagt.
Betongmast støypte med veldig hast.
Dei karar stod kje i arbeid fast.
”De vel forskale”, sa basen Dale
for kvar ei mast.
Me venta riktig så lenge på
at ”lyset” skulle til bygda nå.
”Det blir september, -nei, i
november,
- akk i det blå.
Så kom det reisande om ei tid
ein kar med briller, så rund og bli:
”Om 14 dagar, det nok seg lagar”,
sa Birkeli.
Dei spente høgspent i veker tre,
og det var kara som ”fekk da te”.
Dei låg på magen høgt opp i dagen
og datt kje ned.
Men då dei kom seg til Svaberghav,
fekk optimismen ei snarleg grav.
”Her har du stansen”, sa klokkar
Hanssen,
”det blir kje av”.
”D`er sabotasje”, sa Hummelsund.
”Nei rasjonering”, sa Bjørkelund.
Og alle skjente: ”no må me vente
enno ei stund!”.
Me sat i talglys og lampen tørr
i karbidlukta med lite smørr.
”Me får kje krafta før nyttårsafta
i fem-og-førr!”
Men langht om lenge så kom det da
ei julehelsing frå Fjalestad:
”No kan de spenna”. Då kan det henda
at me vart glad.
Og Fjøsne reknar, og Bøe han spring:
Det vert for lite av alle ting.
”Ta ring til Sande! Skriv rundt i
landet!
-nei berre ring!”
Så kom då krafte til Eivindvik.
Me tykte alle der verka slik,
at bygda kjende, det om seg vende
til tid så rik.
Lat lyset stråla i kvar ein heim!
Lat krafta virke på hjul og reim!
Og kvar som fremja, vår sak med
semja,
- ein takk til deim!.
|
