|
GULEN SJUKEHEIM
Overlevering 1.6.1975.
I dag har me heist våre flagg,
trekt i våre beste plagg,
teke oss fri,
samla oss til overleveringshøgtid
for vår sjukeheim vakker og ny,
fint plassert i bjørkeskogens ly.
Solid ruvar bygget,
me føler oss stolte og trygge,
er glade for sjukeheimen vår,
vonar at folket i mange, mange år,
av han mykje glede og nytte får.
No kan me ovundre det store verket
og rosa med ord so sterke,
det er både naturleg og rett,
men stoda har ikkje alltid vore
lett.
Då den fyrste sjukeheimstanke
mellom folket byrja vanke,
var det tider trange
og motargument mange.
Men planane vart ikkje gløymde,
gulingane stadig om sjukeheim
drøymde,
og litt etter kvart inn det
strøymde,
pengar som i banken vart gøymde.
Konkrete planar kom på bana,
dei til framdrift mana,
sanitetskvinnene utrøytteleg,
arbeidde og streva i veg,
skydde ikkje noko av slit og kav,
heldt marknadar, gjekk med
tiggarstav,
baka og pynta med kakesprut,
auksjonerte og lodda ut,
det var liksom ikkje nokon ende på
alt dei tenkte ut for pengar å få,
saman dei stod om oppgåva stor,
frå ytterste øy til innerste fjord.
Eg har også lyst til å nemna ein
traust kar,
som nok ei drivande kraft i arbeidet
var,
lækjaren, Hallvard Natvik, som med
seg bar
ein modell av heimen, frå basar til
basar,
og tala den gode sak,
kjempa for å få heimen under tak.
------------------------
Etter mange år
i trange kår
med mykje mas og stri,
kom saka verkeleg på gli.
Me rota i kister og bommer,
vrengde våre lommer,
kjøpte årar og lodd i fleng,
kone og mann, jente og dreng,
laga utloddningsvinstar på spreng,
-sanitetslaget trong masse peng.
Om sider dei so mykje fekk
i sin innsamlingssekk
at dei våga å starte,
dei var motige - og smarte.
At skepsisen og kritikken var stor,
skremde ikkje sanitetskvinnene det
spor,
greidt og snart,
avgjort det vart,
at d e i Gulen sjukeheim ville
byggje,
for folket i kommunen å tryggje.
Ei byggenemnd dei valde
som ti medlemar talde.
Søren Randal formann vart,
han satsa på snøgg start,
skuva på, sette tidsfrist stram,
gledde seg over at arbeidet skrei
fram,
men fekk ikkje bygget ferdig sjå,
uventa og brått han fall frå.
Mykje han utrette vann,
i takksemd me minnest han.
Til ny formann vart Ola Erdal valt,
han også på fortgang satsa alt.
Finansieringa skaffa nok størst bry,
ja, det var mang ei trugande, mørk
sky.
Han kjempa om renter og prioritet
så hardt at han nesten skifte let,
men gav seg ikkje før beste vilkår
han fekk,
-svært fint og godt til slutt det
gjekk.
Det førde også mykje mas. kav og
strev
med rekneskap og alt det som lova
krev
med sine oppgåveplikter, påbod og
band,
men det ordna Margot Nygård med stø
hand.
Med full innsats frå alle i lag,
det muna jamt frå dag til dag,
ja, det gjekk utan stopp,
og snart var bygget kome opp,
byggetida var slett ikkje lang,
eit år frå grunnarbeidet kom igang.
Stolt bygget kneiser,
byrge våre flagg me heiser,
og ærar i takksemd alle dei
som tok del i vårt arbeid,
tek hatten av, som det seg hør og
bør,
for arbeidar, leiar, arkitekt og
entrepenør.
På alle tenestene set me stor pris,
takkar dei som hjelpte på alle vis.
Største takka me likevel fram vil
finne
til den trauste, edle, gode
sanitetskvinne.
Formann og medlemer måtte slite
hardt
for at resultatet kunne bli slik det
vart.
Dei samla midlar, stod som
byggherre,
men var likevel ikkje verre
enn at dei også det store
sluttarbeidet gjorde,
kom saman frå alle grender
og med sine eigne hender,
vaska alle rom, kott og gangar,
og det utan handlangar.
Det fleire rutekilometer vasking
vart,
kommunen for store summar blei
spart.
Dei også mykje møblar og utstyr
skaffa,
-alt fekk dei til å klaffa.
Atter takk, og takk igjen,
kunne alt dette ha vorte gjort av
menn ?
---------------------------
Ein praktfull sjukeheim har me
gulingar fått,
heilt ut moderne i stort og smått.
Han har kosta mykje, det er so,
store tal
og mykje bal,
men huset er ferdig no,
og skulle det finnast tapte slag,
kven tel vel dei på seirens dag ?
Finnst det ein mann eller ei kone
som angrar på ei einaste krone
av det dei so rundhendt gav,
og som me no ser fruktene av
i dette gilde bygget her,
som så nyttig og naudsynt er ?
Snikkarane fekk ikkje forvel inn det
siste glass
før dei fyrste pasientane var på
plass.
Det var på tide heimen kom,
han vil truleg aldri stå tom.
Så god folkehelse nyttar det ikkje å
håpa på,
og då er det svært så godt å sjå
at han no står her
og til teneste for oss er.
Gulen kommune overtek no bygget
og for drifta føler me oss trygge.
Når me i dag kommunen til lukke
helsar,
eit inderleg ynskje og håp me har,
at pasientane på heimen finn seg til
rette,
og saman med styraren og dei
tilsette,
alle i god og gjevande felles livnad
finn glede, helse og den beste
trivnad.
Måtte heimen i lang, lang tid,
til signing og gagn for folket bli !
|
